Otomotiv dalında yaptığı haberler ve kaleme aldığı köşe yazılarıyla tanınan gazeteci muharrir Levent Çezik hayatını kaybettiği açıklandı.
1973 doğumlu Gazeteci Levent Çezik geçirdiği Covid-19 rahatsızlığı nedeniyle bir hafta kadar konutunda hastalığı atlatmaya çalıştı. Akabinde Gaziosmanpaşa Taksim Birinci Yardım Hastanesi’ne kaldırıldı. Gazeteci Arkadaşımız Çezik, buradan Liv Hospital Bahçeşehir Hastanesi’nde ağır bakıma alındı. Levent Çezik, bu sabah geçirdiği kalp krizi sonucu hayatını kaybetti. Çezik’in cenazesi Ayazağa Mezarlığı’nda toprağa verildi.
LEVENT ÇEZİK KİMDİR?
Otomotiv haberciliğinin duayen isimlerinden Levent Çezik gazetecilik mesleğine 1996 yılında Akşam Gazetesi’nde başladı. Çezik daha sonra Tercüman Gazetesi’nde mesleğe devam etti ve burada Teknoloji sayfaları ile İktisat ve Otomotiv editörlüğü vazifesini de üstlendi.
Tercüman gazetesinin kapanmasından sonra iş hayatına atılan Çezik, evvel Gündem PR, Bağlantı ve Danışmanlık şirketini kurdu. Ekonomiguncel.com sitesinin akabinde Araba Haber Dergisi’ni çıkaran Çezik, tıpkı vakitte www.otomobilgazetesi.com.tr sitesini yayın hayatına aldı. Dalın değerli isimlerini otomobilhaber.com.tr’de buluşturan Levent Çezik, birebir vakitte Otomotiv Gazeteciler Derneği üyesiydi. Levent Çezik Evli ve iki çocuk babasıydı.
“BUGÜN 5. GÜN HALA BABAMIN ODASININ ÖNÜNDEN GEÇEMİYORUM”
2020 yılında babasını kaybeden Çezik, kendi sayfasında şunları yazmıştı:
“47 yıllık ömrümde ondan hiç başka kalmadım… Sıhhatini kaybedene kadar haftanın bir günü kesinlikle baba-oğul, baş başa gezmeye giderdik. Babam, hafta içi gideceği rotaları düşünür, hafta sonu yaklaşırken, gitmek istediği rotaları söyler, ben de o rotada bir aksilik yoksa “Tamam Baba” der, sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra düşerdik yollara. Aylardır boşluktaydım, hafta sonu geldiği halde babam yataktan kalkamadığı için…
Pandeminin üzerine babamın da hastalığı eklenince konuttan dışarı çıkamaz olmuştum. Zira babam ağırlaşmıştı… Gündüzleri eşim ve çocuklarım onun bakımına yetişmeye çalışıyorlardı. Bense, gece nöbetindeydim babamla…
Hasebiyle gündüz uyumak zorunda kalıyordum. Keşke babam yaşasaydı, ona hizmete devam edebilseydim. Lakin son günlerdeki derdini yaşamasaydı… Adeta bir bebek gibiydi… Zahmetliydi, problemini anlatamıyordu…Ömrümden ömür aldı o durumu…Bazı dostlar beni arayıp, “Bu kadar abartma, artık hayata dön”, diye teselli vermeye çalışıyorlar, âlâ niyetleri için minnettarım.
Ancak bugün şimdi 5. gün ve ben hâlâ babamın odasının önünden geçemiyorum.47 yıl birlikte yaşamışız, 47 yıl!!! Konutu, yurdu ana-babasından farklı yaşayan bir insan beni nasıl anlasın ki? Kusura bakmayın dostlar, içimi dökmek istedim. Babamın vefatı münasebetiyle, yanımda olan, olamayan, tüm irtibat kanallarıyla varlıklarını hissettiren tüm yakınlarıma teşekkür ederim. Sağ olun, var olun…”